Fietsen zonder handen in het Maagdenhuis
Peer van Tetterode –
Rond een uur of negen loop ik vanaf de Spuistraat naar het Spui. Voor het Maagdenhuis staan veel jonge mensen koffie en bier te drinken en een sigaretje te roken. Wat opvalt is dat er aardig wat jongens met gezichtsbedekking rondlopen, van ‘arafatsjaals’ tot bivakmutsen. Het grootste deel van de studentenbevolking lijkt echter trots uit te komen voor haar onbedekte identiteit. Ik praat met een oudere jongen die me om een sigaretje vraagt.
‘Was je bij de kraak?’
‘Nou, kraak, bezetting he daar zit nogal een nuanceverschil. Ja daar was ik bij.’
‘Hoe zijn jullie er in godsnaam binnengekomen?’
‘Ja nou dat ging eigenlijk in stadia. We kwamen van de protestmars af en we verzamelden met enkele honderden mensen hier op het plein en toen gingen we protesteren voor het Maagdenhuis, maar er was niemand thuis, alleen vijf bewakers. Toen ging een kleine groep op het bordes staan en uiteindelijk werden dat er heel veel. Toen kwam er een opening in de deur en toen was het zo van… gaan we nou naar binnen of niet? Want ja niemand had gerekend op dit scenario. En toen is besloten om het toch te doen. Toen is er heel beleefd tegen de bewakers gezegd: he jongens misschien moeten jullie toch eens opzij gaan want we gaan de deur openbreken. En toen waren we binnen en hebben we langzaam aan de security verdrongen.’
Na het gesprekje loop ik naar binnen. Binnen lijkt het op een jaren ’70 ‘Sit-in’, mensen maken statements en als de anderen het er mee eens zijn dan wapperen ze met hun handen in de lucht, het lijkt een beetje op wat je doet als je voor het eerst fietst zonder handen (‘kijk mama, zonder handen’). Mensen trommelen en er hangt een sfeer die ik nog nooit eerder heb geproefd. Op een gegeven moment komt Louise Gunning binnen met een andere vertegenwoordiger van het CvB. Ze staan gebogen en laten het op hun afkomen. Dan klinkt een zwaar gejoel: ‘Aftreden! Aftreden!’ Een bewaker met een vlezige nek kijkt nors in de eeuwige leegte, alsof vandaag zijn midlifecrisis is begonnen. We lopen door de gang van de CvB kantoren en ik zie de lelijkste schilderijen die ik ooit heb gezien. Mijn vriend die mee is zegt dat hij erbuiten staat. Ik snap dat hij dat zegt. We staan op het dak van het Maagdenhuis en kijken naar de sterren. Het is een historische avond.
—
VERDER LEZEN?
Lees Moedeloosheid leidt tot actie – De nacht in het Maagdenhuis
