Ons waardevolle Spinhuis
Phyllis Meyjes –
Het Spinhuis is een gebouw wat meer is dan alleen vier muren, een dak, kantoren en collegezalen. Het is zoals de maker van het Spinhuisboek, Aya Musa, stelt : ‘… een verlengstuk geworden van het leven van de mensen die er werken en heeft een eigen geheugen, karakter, identiteit, geschiedenis en cultuur.’ De locatie midden in het centrum van Amsterdam met cultuur en historie op loopafstand, maar ook de historie van het gebouw zelf, geeft de ruimte sfeer. De gezellige Common Room die eruit ziet als huiskamer, de leeuw bij de trap, de (kapotte) tegeltjes aan de wand en de glas-in-loodramen in de gang ademen de sfeer van een historisch universiteitsgebouw zoals in Cambridge of Oxford. Weliswaar een stuk kleiner, maar de ruimte samen met de aardige mensen maakt dat ik mij vanaf de eerste dag thuis voelde in dit gebouw. Hierdoor is het voor mij en veel anderen moeilijk om te verhuizen, maar hoe komt het eigenlijk dat mensen überhaupt waarde hechten aan een gebouw?
Het Spinhuis als ruimte met haar eigen karakter, historie en cultuur zou Bourdieu een social space noemen. Het is een fysieke ruimte waarin alle antropologen en sociologen samenkomen en hun specifieke interactie hebben. Het is een ruimte waarin sociale relaties gecreëerd worden. Een gebouw is dus meer dan alleen een gebouw. Volgens Henri Lefebvre wordt elke ruimte automatisch een sociaal product, waarbij de sociale ruimte automatisch symbool staat voor de ervaring van het sociale leven. Het Spinhuis staat dus centraal voor ons leven als antropologiestudenten en bakent zich letterlijk, door middel van de aanwezigheid van het gebouw, af tegenover de rest van de wereld. Lefebvre stelt dat bijvoorbeeld het gezin, de school of de werkplek beschikt over een geaccepteerde ruimte, waarbij er een specifieke scheiding is in de sociale verdeling. In de ruimte van het Spinhuis weten wij hoe wij ons behoren te gedragen. Wij kennen de ruimtes door en door en voor ons is het vanzelfsprekend wat er gezien wordt als sociaal geaccepteerd gedrag in de specifieke plekken.
Het Spinhuis is inherent verbonden met het sociale leven in dit gebouw, waardoor het moeilijk is om voor te stellen dat dit misschien het laatste collegejaar was in het Spinhuis. De nieuwe plek voor de antropologen en de sociologen op het Roeterseiland roept veel weerstand op. Tijdens de interviews die ik gedaan heb voor de film over het Spinhuis komt naar voren dat veel medewerkers tegen de verhuizing opzien. Jolanda van Ede vertelde ons ondermeer dat ze het nieuwe complex en de omgeving ervan niet kent. Hier in het Spinhuis en in het hartje van Amsterdam weer zij alles te vinden, maar de nieuwe omgeving zal zij alles opnieuw moeten ontdekken. Zij en ook Matthijs van de Port stelden dat het afsluiten van een periode de moeilijkheid is van het verhuizen. Desalniettemin hopen zij dat ze zich snel thuis voelen in het nieuwe gebouw. Dit wordt een nieuwe periode waarin antropologie studeren een nieuwe betekenis krijgt door de nieuwe ruimte waarin het zich bevindt. Een nieuw begin waarbij ook alle sociologen zich opnieuw moeten positioneren in de ruimte, en wij allemaal genoodzaakt zijn om ons de nieuwe ruimte eigen te maken.
