Antropologen kunnen niet schrijven

Phyllis Meyjes is onlangs afgestudeerd als antropologe. Maar ‘klaar’ is ze nog lang niet… Hoe ziet het leven na een master er eigenlijk uit? Phyllis neemt je tijdens haar regelmatige columns mee op haar zoektocht naar een carrière. Dit is haar tweede column.

Tekst /// Phyllis Meyjes
Beeld /// Manoj Vasanth

Onder het genot van een kopje thee zat ik in het Crea-café te praten met een sociale wetenschapper die werkzaam was binnen een sociaalwetenschappelijk tijdschrift. Toen we het over mijn opleiding hadden, liet hij doorschemeren dat er andere medewerkers van het tijdschrift zeggen dat antropologen niet kunnen schrijven. Mijn mond viel open. Verbaasd keek ik hem aan en op dat moment wist ik niet hoe ik moest reageren. Wij antropologen worden opgeleid om te schrijven!

Wij antropologen worden opgeleid om te schrijven!

Al jaren ben ik mij bewust van het beeld wat ‘anderen’ hebben over ‘ons antropologen.’ Terwijl ik nog volop bezig was tijdens de Bachelor publiceerde GeenStijl een artikel over de meest nutteloze studies die er bestaan, waarbij (het zal je niet verbazen) antropologie op de eerste plaats stond. De lijst werd vervolgd met andere sociale wetenschappen die volgens GeenStijl volkomen nutteloos voor de maatschappij zijn. Wij lachten erom, want tja, iedereen weet toch dat GeenStijl-mensen ons niet snappen? En wie neemt hen nou serieus?

Dat er mensen kritisch zijn ten opzichte van mijn studiekeuze weet ik al jaren. Dat er mensen zijn die de studie nutteloos vinden, is mij niet onbekend. Wat mij misschien nog het meest verbaasde was het feit dat de persoon die van mening was dan antropologen niet kunnen schrijven, werkzaam is binnen een sociaalwetenschappelijk tijdschrift.

Het is zo vermoeiend om eindeloos lange verhalen te lezen.

Ook tijdens de minor sociologie kreeg ik van sociologiestudenten te horen dat antropologen zweverig zijn. Het ene etnografische artikel wat we tijdens deze minor moesten lezen vonden zij veel te saai. ‘Come to the point!’ verzuchtte een medestudent. Het was volgens haar zo vermoeiend om eindeloos lange verhalen te lezen – de uitkomst, daar gaat het om. Dat ‘langdradige gedoe’, waar ik enorm van kan genieten, werd door deze studenten gezien als tijdverspilling, zweverig en nutteloos.

Zijn wij het zwarte schaap van de sociale wetenschappen? En wat voor invloed heeft deze mening op ons? Hoe positioneren ‘wij antropologen’ ons in deze negatieve sfeer?

Help jij Phyllis aan antwoorden? Laat het haar hieronder weten!

Lees ook Phyllis’ nieuwe column ‘Zitvlees’.