Als ‘linkse spion’ tussen de Pegida-demonstranten
Afgelopen zaterdag hield de anti-islambeweging Pegida een demonstratie in Amsterdam. Het leidde tot een tegenbetoging, opstootjes met Ajax-hooligans en provocaties van linkse activisten. Uiteindelijk werden de Pegida-demonstranten voor hun eigen veiligheid in bussen weggevoerd. Ik liep een middag mee met de Pegida-demonstranten.
‘Pegida is een klein groepje idioten dat haat uitdraagt’, vertelt Atse de Vries me, die als vrijwilliger het blad ‘De Socialist’ uitdeelt aan alle voorbijgangers van de tegendemonstratie. Twee uur eerder vindt op het Jonas Daniël Meijerplein een demonstratie plaats, ‘omdat Pegida voet aan de grond krijgt, is deze tegenactie georganiseerd’, verklaart Atse. Driehonderd meter verderop, bij het stadhuis, zal even later een groep van ruim honderd Pegida-aanhangers demonstreren tegen de islamisering van Europa. Ruim van tevoren staat de pers al klaar, bijgestaan door ME-busjes op elke straathoek, drie dobberende politieboten en een politiehelikopter.
Terwijl de tegendemonstratie volop in gang is, lopen zes dikke en onfrisse mannen naar een politieagent om te vragen waar de Pegida-demonstratie gehouden wordt. Als ze eenmaal aankomen bij het stadhuis blijkt de aangewezen demonstratieplek afgezet, vanwege een bommelding. Een fiets met een pakket vol vuurwerk zorgt ervoor dat Pegida niet op de toegewezen plek kan demonsteren. De mannen, omgeven door een grote groep aan pers en tientallen politieagenten, wachten ondertussen onbekommerd op wat komen gaat. Ze drinken rustig hun halve liters bier op en hijsen nog eens flink aan hun sjekkies.
Ik heb aangifte gedaan tegen de Nederlandse regering vanwege landverraad.
Een stuk bedrijviger is Elvira, die vanuit Limburg naar Amsterdam is gekomen om te demonstreren voor haar dochter en kleindochter – zoals de boodschap luidt van het beschreven karton dat ze omhoog houdt. ‘Ik heb aangifte gedaan tegen de Nederlandse regering vanwege landverraad’, zegt ze, waarna een verhaal volgt vol wetsartikelen en cijfers over illegale vluchtelingen in Nederland waar zeker ‘169 diehard IS-jihadi’s’ tussen zitten. Ze is voor de eerste keer bij een Pegida-demonstratie, maar gaat vanaf nu naar elke demonstratie. ‘Als het over tien jaar te laat is, weet ik tenminste dat ik heb gedaan wat ik kon’. Ook Petra die oorspronkelijk uit de Jordaan komt, wil graag haar frustratie kwijt over de islam, wat volgens haar ‘een haatideologie is, vermomd als religie’.
Ons gesprek wordt onderbroken door de entree van de Nederlandse Pegida-voorman Edwin Wagensveld, een in Duitsland woonachtige wapenhandelaar. Het moment waar alle media op hoopten, breekt dan in mum van tijd aan. Vanuit een naastgelegen café duiken Ajax-hooligans op, die door het politiekordon proberen te breken om ‘het racisme uit onze stad te verdrijven’. Vanaf de zijstraten roepen aanhangers van de Anti-Fascistische Aktie (ANTIFA) leuzen tegen de Pegida-aanhang. ‘Laat je eigen niet provoceren’, schreeuwt een mevrouw van de Pegida-ordedienst door een megafoon. Binnen enkele minuten staat de Pegida-aanhang midden op de Blauwbrug, van alle kanten omsingeld door tegendemonstranten en geïsoleerd door tientallen ME’ers. De officiële demonstratie moet dan nog beginnen.
PVV-stemmers zijn hoogopgeleid in realiteit.
Door al het geschreeuw heen probeer ik rustig met Pegida-demonstranten te praten. Zo vindt de Amsterdamse Willem zichzelf geen racist, hij ageert alleen tegen de islam. ‘Er worden ook domme dingen gezegd, zoals “AZC weg ermee”, daar ben ik het niet mee eens’, zegt Willem over het tafereel dat zich voor zijn ogen afspeelt. Hij wilde eens een kijkje nemen om het met eigen ogen te zien. ‘Als wij niet komen, is het een verloren zaak’. Willem is vooral bang dat Nederland islamiseert, omdat volgens hem ‘de islam een wezensvreemde cultuur is voor ons’. Hij had verwacht dat veel Pegida-aanhangers ‘gekkies’ zouden zijn, maar volgens hem bestaat het grootste deel uit redelijke mensen. Een medestander haakt op dat moment in op ons gesprek: ‘Ze zeggen dat veel PVV-stemmers laagopgeleid zijn, maar ze zijn wel hoogopgeleid in de realiteit’. Willem stemt echter niet, maar knikt wel instemmend.
Terwijl ik met Willem sta te praten, komt er een oudere man naast ons staan. Zijn gezicht is verborgen onder een strakgetrokken capuchon en te grote bril. ‘U bent een linkse spion’, zegt hij tegen mij. Het is dezelfde man die mij even daarvoor fotografeerde. Hij laat weten dat hij zijn vermoedens over mijn activiteiten heeft aangegeven bij de organisatie, die mij daarna nauwlettend in de gaten houdt. Ik word gefilmd, aangestaard en uiteindelijk stapt een mevrouw van de organisatie op mij af met de mededeling dat ik ‘een spionnenjas’ draag. Als ik beiden duidelijk maak dat ik hier ben als journalist, zegt de oudere man dat ik moet opschrijven dat hij een allochtoon is en niet lastiggevallen wordt door de Pegida-aanhang. ‘Dat is een compliment waard’, aldus de spionnenspotter.
Als uiteindelijk de Pegida-aanhang door de politie in bussen wordt geloodst, zie ik de Limburgse Elvira verward om zich heen kijken. Ze wil niet met de bussen mee, omdat ze naar Amsterdam Centraal moet en niet helemaal naar Sloterdijk – waar de bussen onder begeleiding van de ME en een politieheli heengaan. Als ik haar vraag of dit is wat ze ervan verwacht had, reageert ze geschrokken: ‘Ik ben een beetje bang, loop je even met mij mee?’.
