That’s just the way it is
Tekst: FN*
Een kind kan je veel wijsmaken. Kinderen zijn puur en eerlijk. En het mooiste aan kinderen is dat ze het kwaad en verdriet in het leven nog niet zien. Ze leven in het nu, zonder sores.
Bram moest vaak naar het ziekenhuis ter controle en behandeling van zijn chronische aandoening, die bij hem werd geconstateerd toen hij drie jaar oud was. Hij heeft een hersentumor, maar daar voelt hij niks van. Wel zit het gezwel op een rottige plek, namelijk het chiasma, waardoor groei van het glioom druk op de oogzenuw kan geven met als gevolg uitval van het gezichtsveld en in het ergste geval blindheid.
Maar Bram is altijd zo vrolijk en lijkt het allemaal niet op te nemen. Hij ziet de ernst nog niet.
De chronische aandoening heeft als gevolg dat bij hem op jonge leeftijd epilepsie is vastgesteld. Bram slikte dagelijks de maximale hoeveelheid anti-epileptica. Door de medicijnen was hij altijd wat loom, moe, niet op de wereld en ontzettend dromerig. Veel dingen gingen langs hem heen. Misschien dat hij daarom niet doorhad wat er eigenlijk allemaal speelt en dat hij de reden van zijn ziekenhuisbezoeken niet realiseerde. De artsen waren immers lief.
Na afloop van een consult mocht Bram altijd een grote KitKat van zijn ouders of gingen ze taartjes eten op het Voetenplein waar ze hem zo nu en dan probeerden uit te leggen waarom hij eigenlijk altijd zo vaak naar het ziekenhuis moest. Maar wat Bram zijn ouders vertelden ging langs hem heen, het was zo complex dat hij het allemaal niet begreep.
Nu is Bram 19 en een nieuw leven begint; hij gaat naar de universiteit en op zichzelf wonen. De jaarlijkse bezoeken aan de neuroloog, de oogarts en een hersenscan onder de MRI worden niet vermeden. Het gaat opeens slechter, het zicht is minder. Het besef dringt door. Het besef dat wat allemaal in dat hoofd afspeelt. Veel tranen vloeien. Het besef dat het opeens ook mis kan gaan is er. Hoe kan dat dan? Want alles ziet er toch van de buitenkant goed uit? Gewoon een jonge vent, waar niks aan lijkt te mankeren. Het lijkt alsof de opgespaarde tranen van de afgelopen 19 jaar eruit vloeien. Hij is uit het sprookje gekomen. Hij realiseert zich opeens de waarheid, leeft vooralsnog in het nu, maar met onzekerheid op de toekomst. Echter voelt hij zich vooralsnog goed, zowel mentaal als fysiek, maar soms spelen die sores weer op.
De KitKat heeft plaatsgemaakt voor een hotelovernachting in Rotterdam, want Bram wordt nu behandeld in het Erasmus.
In de autorit richting Rotterdam klinkt 2Pac:
That’s just the way it is,
That’s just the way it is,
Hij zingt samen met zijn zus mee met een lach en een traan.
* Naam bekend bij de redactie.
