Diversiteit vieren binnen gelijkheid
Interraciale liefde in een (nog) racistische wereld
Tekst: Maike van den Berg
Het klinkt misschien een beetje afgezaagd, maar mijn levensmotto is sinds ik mij kan heugen ‘celebrating diversity within equality’ geweest. Hiermee bedoel ik dat we elkaars verschillen moeten vieren, moeten bewonderen en elkaar moeten laten zijn wie we zijn. Toen ik op de middelbare school mijn profielwerkstuk moest maken, deed ik dit over de KKK. Ik maakte een tijdschrift over hoe vreselijk deze beweging was en voerde zo mijn eigen mini-opstand tegen onrecht. Diep in mij zit een activist geworteld en alleen al het denken aan slavernij, kolonisatie en discriminatie maakt me kwaad. Toen Cul-redacteur Sam van den Nieuwenhof dus aan mij vroeg of ik een klein stukje wilde schrijven over mijn visie op interraciale koppels, twijfelde ik geen moment. Het is geen onderwerp waarover gezwegen moet worden, racisme is een probleem wat nog iedere dag speelt.
Een jaar geleden ontmoette ik de liefde van mijn leven. Dit klinkt wederom waarschijnlijk afgezaagd, maar weer net zo waar als het stukje hiervoor. Goed, zoals je wellicht al verwacht is mijn vriend niet zo licht en blond als ik, maar komt hij uit Colombia. En ja, er zijn veel verschillen tussen ons, maar dat heeft niets te maken met onze huidskleuren. Dat komt door karaktereigenschappen, persoonlijkheid, opvoeding, jeugd en interesses. Waar ik wel achter ben gekomen is dat mensen hem anders behandelen dan dat ze mij behandelen. De politie stopt hem vaker en deelt sneller een boete uit, bijvoorbeeld. En dit is maar één voorbeeld, zo zijn er nog veel meer. Dat is natuurlijk belachelijk. Ik hoop dat er een tijd komt dat mensen niet meer beoordeeld worden op grond van hoe ze eruit zien, want dit verschil is niet relevant als het gaat om; levenskracht, visie, dromen en avonturen. Het is net zo min relevant als genderverschillen. Wanneer leren mensen nou eens dat we moeten kijken naar de inhoud van mensen, in plaats van naar de buitenkant?
Dit alles bij elkaar verklaart waarom ik op het moment zelf bezig ben met een mini-documentaire over interraciale koppels. Hier komen verschillende koppels in beeld die hun verhaal vertellen. Het doel van deze documentaire is om duidelijk te maken dat liefde belangrijker is dan wat dan ook. En bovenal een stukje educatie, voor hen die misschien worstelen doordat ze een conflicterende achtergrond hebben (denk aan familie) en voor hen die simpelweg even die boost nodig hebben. Want ik geloof er echt in dat er een wereld kan zijn, waarin we elkaar respecteren, van elkaar houden en waar niet meer de nadruk hoeft te liggen op huidskleur.
