De Sporthoek van Spaans /// Verguisde Sporters
Ernst Spaans –
Ik ben een verzamelaar, of zoals mijn moeder het onterecht noemt: een ouwe sjacheraar. Opruimen kan bij mij thuis dan ook altijd zonder dat het kwaad kan. Bureaus en kasten gevuld met waardevolle spullen als boeken en cd’s, maar vooral met snuisterijen als kleine poppetjes uit het buitenland, pennen, Pringles-bussen, mokken en heel veel pakjes kaarten. Onder het bureau staan dozen vol troep waar ik de vorige keer niet aan toe kwam. Een troosteloze zaterdagmiddag – regen, wind; en dat eeuwige schaatsen in een lege hal in Rusland op tv: erger krijg je ze niet – , is het ideale moment om zo’n doos uit te pakken. Onder de nooit gelezen artikelen, vind ik een aantal armbandjes. Van bands, darters, maar ook van ene L. Armstrong.
Jullie kennen ze wel: de gele siliconen armbandjes gemaakt door Livestrong, het merk van Lance Armstrong; de succesvolle (ex)-wielrenner die kanker overwon. Een aantal jaar geleden vroeg een vriend mij of ik ook een bandje wilde.. Ja, dacht ik. Armstrong is een held. Mijn voorbeeld wilde ik hem nog net niet noemen, maar die kant ging het zeker op. Jezelf overwinnen en daarna iedereen binnen de wielerwereld overwinnen, dan kan je wat. Doe mij ook maar zo’n bandje.
Tijdens mijn ziekbed een aantal jaren geleden, miste ik het sporten enorm. Het idee dat ik ooit nog als een ware Roger Federer over de baan zou flaneren had ik laten varen; evenals mijn rushes langs de zijlijn als young Arjan Robben. Mijn – zij het minieme – spieren, waren per slot van rekening als sneeuw voor de zon verdwenen en de conditie was slechter als een kettingrookster van 72. Het klinkt misschien simpel, maar een persoon als Armstrong inspireert je op zo’n moment enorm om er altijd voor te blijven gaan en te geloven in je kunnen.
Nu ik weer kwiek over de gravelbanen glijd, wil ik mij allang niet meer identificeren met de man die ooit zeven keer de Tour de France won. Want hoe snel kan het leven van een topsporter veranderen. Hij was helemaal geen geweldenaar die iedereen in de sportwereld overwon; hij gebruikte verboden middelen. Vanaf het moment dat hij heeft toegegeven drugs te hebben gebruikt, wordt hij door velen van ons nu verguisd of Oost-Indisch vergeten. Zijn heldenstatus is afgebrokkeld tot niet veel meer dan gewoonweg mens.
En toch, toch stopte ik het bandje weer terug in de doos onder mijn bureau. Misschien dan toch een ouwe sjacheraar (in spé)?
