Man, emancipeer je
Tekst: Yasmine Fikken
‘Omdat bier, vrouwen en sport veel leuker zijn om over te praten.’ het antwoord van een vriend op de vraag waarom hij niet met zijn vrienden over emancipatie praat. Een vriendin van me verklaarde dit door te zeggen dat emancipatie voor mannen niet belangrijk is, ze kunnen immers al alles wat ze willen. Maar is dat wel zo?
Keer op keer merk ik op straat dat alleen de outfits van vrouwen de aandacht trekken: sommige dragen een spijkerbroek en een t-shirt, anderen weer een jurkje met hakken, anderen nog weer iets heel anders en dit allemaal in een wervelwind aan verschillende kleuren. Kortom, iedereen ziet er weer net anders uit. Kijkend naar de mannen dan mist deze diversiteit totaal: ik zie een zee van spijkerbroeken, platte schoenen en t-shirts, meestal ook nog eens in alleen donkere kleuren. Is dit dan hoe mannelijke keuzevrijheid eruit ziet: ‘Doe ik vandaag een zwart of een donkerblauw t-shirt aan bij mijn spijkerbroek?’
Ik, als vrouw en misschien ook als antropologe, had hier al snel mijn mening over klaar: mannen leven in een restrictievere wereld dan vrouwen op het gebied van mode. Blijkbaar is mannelijkheid dus veel fragieler dan vrouwelijkheid: één rok en je hoort er ineens niet meer bij. De eerste paar mannen die ik hierover sprak reageerden vrij uniform: dit is helemaal niet restrictief, dit is gewoon wat mannen dragen en dat is prima en hoeft niet besproken te worden. Na mijn zoektocht naar een andere mannelijke mening opgegeven te hebben ‘blijkbaar vinden mannen het dus prima zo’, sprak ik iemand die er wel anders over dacht.
Deze man zou graag ook kleding dragen die niet ‘typisch mannelijk’ is. Hij zou graag een keer een rok dragen. Het enige wat hem in de weg staat is angst, specifiek angst over wat andere mensen zouden vinden. Na hier een aantal gesprekken over gehad te hebben, moet ik hem gelijk geven in deze angst. Bijna alle mannen die ik heb gesproken zouden een man in een rok vreemd vinden. Bij mijn waaromvraag kwam het antwoord dat ze het zelf niet zouden willen dragen. Allereerst kon ik hier best wel inkomen, echter is dit totaal niet waar gendergelijkheid om gaat. Ik wil totaal geen CEO worden, mijn oma draagt nooit broeken, mijn moeder is nooit te zien zonder make-up, maar op het moment dat vrouwen dit niet zouden kunnen, zijn we alledrie boos. Emancipatie gaat niet over of jij gebruik wil maken van iets, maar dat degenen die het willen het kunnen. Dus mannen, praat vooral over bier, vrouwen en sport, maar doe dat ook met je vriend die een rok draagt.
