The elephant in the room – Expats and Amsterdammers don’t mix 

Before I jump into writing this, I’d like to call myself out – the headline of this article is a massive generalization, and of course this isn’t completely true. The fact that there are so many expats in this city is a testament to how accepting and open-minded the people of Amsterdam generally are. Heck, I’m even writing this article with my dearest “Dutchie” friend Joosje (and yes, I do know how to pronounce her name).

Text // Louise Blair & Joosje Slot

When Joosje asked if I would be willing to write about my experience of being an expat, the first thing that popped into my mind was the unspoken divide between nationals and foreigners. I’ve been here for over five months now and have found it easy to make new friends. But none of them happen to be Dutch.

Joosje agreed as she has noticed herself that within her university international students tend to form their own group of friends, rather than integrate with the locals. As happens the other way around as well, of course. And I’ve noticed that whenever I bring her to a social event, everyone seems so impressed that I have a Dutch friend – who would have even thought that was even possible in the Netherlands?!

But why is this the case? When I bring the subject up with my fellow expat friends, they will usually make a generalization along the lines of ‘Dutch people only mingle with their inner circle’ or ‘they’re just simply not interested in making friends with people who are only here temporarily’. And to be completely honest, this is a statement that I have agreed with plenty of times before.

Ook ik vraag me af waarom dit zo is. Wanneer de vraag gesteld wordt wat een life changing experience was voor mijzelf en mijn “mede-millenials”, komt er negen van de tien keer een antwoord waarin de setting buiten Nederland ligt. Een uitwisseling hier, een wereldreis daar. Het cliché wordt constant bevestigd dat je ineens dingen kunt zien en leren over jezelf en je eigen wereld, als je – al is het maar voor een korte periode – letterlijk uit deze wereld stapt. En dat is precies waar ik mezelf bevond vorige zomer. Mijn backpack en ik, in Costa Rica. Daar ontmoette ik Lou en vele anderen. Toen ik alweer ruim en breed in mijn normale leventje in Amsterdam was wedergekeerd, kwam daar deze wereld van reizen, continue nieuwe mensen ontmoeten, generaliserende gesprekken en vergelijkingen maken tussen de verschillende nationaliteiten van medereizigers – min het slapen in een hostel, THANK GOD – mij ineens achterna. Lou verhuisde naar Amsterdam en via haar kwam ik ineens in aanraking met een kant van Amsterdam die ik voorheen nog nooit had gezien: “Expat Amsterdam”. In 2011 telde deze groep al ruim 11.700 “Westerse allochtonen” die zich volgens de gangbare definitie ‘niet of nauwelijks met Nederland(se waarden) identificeert’. Maar waarom had ik deze mensen nog nooit eerder ontmoet en aan wie of wat ligt dit dan?

After reading the first draft of my part in this article Joosje challenged me not to focus on what Dutch people may, or may not, be doing. I suppose the marketeer side of me refused to consider expats as a collective, because we all come from such different backgrounds and cultures. And it made me realize that this “unspoken” divide really does go two-ways – as long as expats are holding onto this idea that it’s impossible to make friends with Dutch people, it’s never going to happen.

To generalize (a big anthropological no-no, so I’m told) Dutch are independent and get straight to the point, and that’s what I love about them. I’m here to learn about Dutch culture, and I would assume that most expats are here for that reason too.

En wat je van hun kan leren? In de gesprekken die ik de afgelopen maanden heb gehad met alle expats die ik heb ontmoet –  die zich wel degelijk bewust lijken van het gemak waarmee ze zich over de wereld bewegen – hebben me telkens gedwongen om naar mijn eigen aannames te blijven kijken en reflexief te zijn op wat “de Amsterdamse cultuur” voor mij betekent. We kunnen nou eenmaal niet om het elementaire feit heen dat dit de setting is van onze sociale interactie en dat we hier iets mee moeten. Maar “hun” Amsterdam is net zo goed deel van “mijn” Amsterdam.

So here’s what we propose –  if an expat would like to befriend a local, then be Dutch about it – get out there and give it a go! En andersom ook. Zouden we – en antropologen in het bijzonder – niet kunnen beginnen bij de mensen die letterlijk om de hoek wonen. Maak van elke dag veldwerk want at the end of the day we’re all mates here!