Behoud van het DIA

Auteur // David Hielkema

Sociale wetenschappers gaan terug naar papier in een digitaal tijdperk

Vorige week werd door de Universiteit van Amsterdam (UvA) besloten dat de samenwerking met het Academische Documentaire Instituut Amsterdam (DIA) wordt stopgezet. Financiële redenen liggen hieraan ten grondslag. Kwantiteit boven kwaliteit. Beseft de UvA wel wat er teloorgaat als het DIA moet sluiten?

Binnen de sociale wetenschappen ligt nu het zwaartepunt op schrijven. Er is een kleine stroming die zich focust op de audiovisuele wetenschap en daarvoor is vier jaar geleden het DIA in leven geroepen. Het vak Poldox, dat net voor de veertiende keer is gegeven, was het begin van dit alles. Al jaren komen er studenten vanuit verschillende disciplines bij elkaar om wetenschappelijk onderbouwde documentaires te maken. Een unieke stroming binnen de sociale wetenschappen.

In een tijd waarin de visuele wereld zich razendsnel ontwikkelt, moet de wetenschap meedoen. Dat begreep de UvA en binnen enkele jaren werd het pakket visuele vakken voor de sociale wetenschappen uitgebreid. De theorie werd met de praktijk verbonden zonder in te boeten aan academische kwaliteit. Waar hier vorig jaar zeven vakken werden gegeven, zijn het er dit jaar vier en volgend jaar, zoals het nu voor staat, nul. De visuele wetenschap mag weer terug in een laatje. Allerminst opmerkelijk te noemen dat een vooraanstaande universiteit, die mee wil gaan met de ontwikkelingen van de maatschappij en de academische wereld, hiervoor kiest.

De universiteit haalt haar rendement uit het tellen van studenten, wat gepaard gaat met het aantal behaalde studiepunten. Zoals Dan Hassler en Enzo Rossi drie jaar geleden tijdens de Maagdenhuisbezetting terecht opmerkten: ‘Meten is weten, en de inhoud is altijd ondergeschikt aan peilbare resultaten’. Dezelfde woorden kunnen gebruikt worden voor het verlies van het DIA.

Met het verdwijnen van het DIA is er geen mogelijkheid meer voor de sociale wetenschapper om zich visueel op kwalitatief hoog niveau te ontwikkelen. Er mag dan wel een hele andere studie zijn die zich specialiseert in beeld – Media & Cultuur – maar de antropoloog, politicoloog of socioloog kan daar zijn of haar wetenschappelijk ei niet kwijt. Waarom wil de UvA dan kwaliteit, kennis en praktijkgerichte les op universitair niveau inleveren?

Dat het DIA daarnaast kwalitatief goede filmapparatuur heeft, er mensen werken met jarenlange ervaring binnen de filmindustrie, dat er masterclasses gegeven worden door bekende film- en documentairemakers en dat er bezoekjes zijn aan kranten of het mediapark in Hilversum, zijn leerzame bijkomstigheden. Belangrijker is de mogelijkheid voor praktische ontwikkeling binnen de vakken die er op het DIA te volgen zijn. Op het DIA wordt iets geleerd dat in de praktijk toegepast kan worden, zonder dat het wetenschappelijke perspectief uit oog verloren wordt. Er is bij het volgen van vakken hier, in tegenstelling tot veel andere vakken, perspectief op een baan. Zo zijn er door de jaren heen studenten terecht gekomen bij de gemeente, VPRO of een krant. Zonder de opgedane ervaringen op het DIA hadden de inmiddels oud-studenten geen schijn van kans. En ook de zelfstandige filmmakers zouden niet geboren zijn zonder dit instituut. De visueel gegeven vakken moeten niet de standaard zijn, maar het is wel een meer dan welkome toevoeging op de theoretisch gekenmerkte studies.

UvA: Het DIA is een geschenk voor het kwaliteitsonderwijs dat de universiteit nastreeft. Zet geen stap achteruit, maar neem het voortouw. Wees een progressieve en innovatieve universiteit. Durf samen iets aan te gaan, een ontwikkeling door te maken met elkaar, juist in deze financieel zware tijden.

Wil je ook dat instituut blijft? Wil jij de kans krijgen om ook visueel hoogstaand onderwijs te volgen? Teken dan hier de petitie.