Ontmoeting

Tekst // Tessa Bouwmeester

Ik heb de straat nog nooit zo bedachtzaam beroerd zien worden. Iedere tegel wordt met uiterste concentratie uitgekozen voordat haar voet zijn daling inzet. Het Chinese dametje uit de buurt is inmiddels onderdeel van mijn ochtendritueel geworden.  Wanneer ik haar, langzaam schuifelend, richting de pont zie gaan word ik herinnerd aan de haast van de dag en hoe zij zich de tijd weer eigen maakt. Ze is een toonbeeld van beheersing en concentratievermogen. Ook al mist ze 3 pontjes, het lijkt haar weinig te doen. De kalmte lijkt haar te dierbaar.
Ze draagt een bril met dubbele glazen die als een Chinese muur de buitenwereld de toegang tot haar  belevingswereld  ontzegt.  Ook de rest van haar kleding is verhullend en laat veel aan de verbeelding over.  Op haar projecteer ik mijn oriëntale fantasie. Ik zie haar voor me: wonend in een huis met Peking eenden voor de ramen en Chinese spreuken aan de muren.  Wierook die traag in rokerige kringetjes om haar heen valt.

Laatst liep ik hard langs een trappenhuis en zag  haar daar zitten. Haar ene been leunde stevig op de tree, de ander losjes gebogen te midden van haar gelaagde rok. Ze rookte shag en liet na elke hijs gelukzalig haar vergeelde tanden zien. Haar voorkomen schokte mij. Geconfronteerd met mijn invulling van deze mysterieuze Chinese besefte ik me dat we door de ander onszelf het meest leren kennen.