Student in beeld: Yalou van der Heijden

Naast het feit dat Yalou samen met Mendel Op den Orth aan het hoofd van de ronde tafel van de Cul zit, is ze sinds afgelopen jaar begonnen aan een zero-waste levensstijl die ze onder meer beschrijft op haar blog We are the Earth. Naast het schrijven maakt Yalou haar eigen verzorgingsproducten, scheidt ze afval en is ze op zoek naar de meest creatieve manieren om duurzame alternatieven te gebruiken voor wegwerp producten en plastic.

Tekst // Simone Hanrath
Beeld // Josia Brüggen

Na een halfjaar in Azië begon Yalou naast haar studie antropologie ook aan het schrijven van haar blog. De correspondentie met vrienden en familie die ze er tijdens haar reis op na hield, vormde de basis voor het eerste onderwerp: reizen. Algauw volgden, mede dankzij haar studie, ook de onderwerpen antropologie en duurzaamheid. Antropologie volgde vanuit academische inspiratie, en de wens die te delen; duurzaamheid vanuit een verdwaalde gedachte tijdens een college die prompt werd opgevolgd door het besluit haar vak te laten vallen en in plaats daarvan meer tijd te besteden aan nadenken, uitproberen en reizen. Het resultaat van al die besluiten liegt er niet om. Op haar blog krijgt Yalou het namelijk feilloos voor elkaar om aan de universiteit besproken onderwerpen dusdanig te recyclen, dat ze voor een niet antropologisch ingewijd publiek toch toegankelijk worden. We are the Earth is daarmee een brug tussen academische en praktische kennis: verhalen, ondervindingen en wetenschappelijke conclusies.

Zero-waste als proces

Op We are the Earth staan onder meer blogs over het verduurzamen van je badkamer (serie), duurzame condooms, het voordeel van een herbruikbaar opschrijfboekje en het effect van een vegetarisch dieet. Zero-waste  blijkt niet iets te zijn wat je zo van de ene op de andere dag belijdt. Yalou benadrukt daarom dat het vooral een levensstijl is. Dat wil zeggen: het over- en ondernemen van kleine, duurzame veranderingen in het dagelijks leven die de voorgaande routine vervangen. De nadruk ligt op het proces, en minder op het aannemen van een bepaalde identiteit in een collectief of het volgen van harde dogmatische regels. Die ‘harde regels’  bestaan volgens Yalou namelijk niet.  ‘Het ding met zero-waste  is; het moet je wel liggen. Anders houd je het nooit vol.’ Yalou verduidelijkt dat zij zelf blijvend nadenkt over de vorm en de mate waarmee ze zero-waste leeft. Helemaal zero-waste is ze namelijk nog lang niet en ook zij ziet dat secuur afval scheiden weinig verbetert aan het maken van verre vliegreizen.

Juist het normaal maken van kleine dingen zoals het volgen van een vegetarisch dieet, het scheiden van afval of het minderen tot afschaffen van het gebruik van plastic is dus wat er vooral toe doet. Ik denk hier even over na en kijk om me heen. In de hoek van Yalou’s woonkamer staan dan ook netjes verschillende bakken en tassen voor verschillende soorten afval. Op het balkon staat een wormen ton. Yalou ziet me kijken (en denken) en zegt: ‘Wormen zijn geweldig! Ze eten je GFT-afval en poepen compost.’

‘Het is wel even oefenen’

Zero-waste gaat dus over je leven op een duurzamere manier indelen. Volgens Yalou is de logica heel simpel: Wat je duurzaam koopt gaat langer mee, en is dus uiteindelijk goedkoper én beter voor het milieu. ‘Als jij er voor kiest om te beginnen met het mijden van plastic en “wegwerp spul”, dan is dat al een stapje in de goede richting.’ Bij wijze van voorbeeld laat Yalou een stalen scheermes zien dat je niet zomaar wegwerpt. ‘Het is wel even oefenen’ zegt ze, terwijl ik wantrouwend naar het stalen gevaarte kijk. Het moet toch zo z’n voordelen hebben gehad om feminist te zijn in de jaren tachtig. Naast het scheermes staan er nog andere, minder intimiderende verzorgingsproducten op tafel: een verpakkingsvrije shampoobar, een bamboe tandenborstel, mascara in een gerecyclede plastic verpakking, make-up remover in glas en deodorant in blik. Sommige dingen, zoals de shampoo, mascara en de tandenborstel heeft Yalou gekocht, maar ze maakt ook dingen zelf. Het glazen pompje met make-up remover heeft geen etiket. De zelfgemaakte inhoud blijkt dood eenvoudig te maken: gewoon een combinatie van rozenwater en olijfolie. ‘Werkt prima.’

Omdat helaas lang niet alles op te lossen valt met een goed uiterlijk, komt, naast het bespreken van badkamer producten, ook het onderwerp vrouwelijke hygiëne ter sprake. De siliconen menstruatie cup waar Yalou ook over schrijft, is hygiënischer, goedkoper en naar het schijnt zelfs gebruiksvriendelijker dan zijn wegwerp tegenhanger. Na gebruik spoel je hem gewoon schoon met water, en na je menstruatie ‘kook je hem uit’. ‘Er moet gewoon een knop om’, zo besluit Yalou het gesprek resoluut. Alles gaat, antropologisch getrouw, over de overstap van de ene manier van denken naar de andere. Dat het onmogelijk is om in je eentje de wereld te redden, dat begrijpt ze ook wel. Het weerhoudt haar er alleen niet van om het toch te proberen.

Bekijk hier het blog van Yalou: We are the Earth