Mark als Penny Tration – Een dag door het leven als Drag Queen
Tekst: Mark Middel / Beeld: Jip van Steenis
‘Een beetje make-up en een pruik maken je nog geen Drag Queen’, werd me waarschuwend verteld toen beeldredactrice Jip en ik ons idee voorlegden aan de artdirector van de gay- en seksclub Club Church. Ik wilde ervaren hoe het is om een dag door het leven te gaan als Drag Queen en daarbij een dubbele transformatie onderzoeken, namelijk: de verandering van een heterojongen uit een dorp naar de hoofdstedelijke homowereld en die van jongeman naar Drag Queen. Het bleek alleen niet zo makkelijk om de gesloten wereld van de Drags te betreden.
Als een brugger tijdens zijn eerste schooldag liep ik op een donderdagavond in oktober Club Church binnen, met een blonde pruik in mijn hand en een tas vol make-up over mijn schouder geslagen. Na vele gesprekken, mails en ontmoetingen had ik na twee weken eindelijk toestemming gekregen van de mother van de club, Jennifer Hopelezz, om mijn onderzoek uit te voeren. Club Church is een plek waar ik aan moest wennen, je ziet wat je er wilt zien en je krijgt wat je er wilt krijgen. Wil je een gezellige avond als hetero in een gayclub hebben, dansend op vrolijke techno, dan kan dat. Wil je echter als jonge homo in adamskostuum cruisen (zoeken naar vluchtige seks) in een darkroom, dan vind je ook hiervoor de juiste vrijwilligers. Ik wist niet waar ik kijken moest en wat ik verwachten kon.
Jip en ik werden vriendelijk verwelkomd en naar beneden geleid waar de backstage zich direct naast de darkrooms bevond. We mochten in de doos van Jennifer Hopelezz graaien en na een uur visten we daar het meest geschikte jurkje uit. Ik begon met de make-up, maar al gauw bleek dat ik geen idee had wat ik moest doen. Op het moment dat ik met radeloze ogen naar de verschillende poedertjes en smeerseltjes keek, kwam de eerste Drag Queen binnen: Nick, ofwel Frederica Christo. Een wervelstorm van energie werd de kleine kleedkamer ingeblazen door zijn komst en dat terwijl er nog geen spoor van vrouwelijkheid aan zijn uiterlijk te vinden was. Nick werd mijn mama (de Drag die zich om je bekommert) en gaf me zijn advies en make-up, wat me erg opluchtte. Ik bleek zo slecht voorbereid dat ik zelfs een slipje van hem lenen moest. Nadat ik deze had aangetrokken, zag ik aan zijn gezichtsexpressie dat ik iets fout had gedaan. Ik droeg het olijfgroene slipje met diamantjes onder mijn panty en dat bleek niet de bedoeling: het moest over de panty heen gedragen worden. Zo maakte ik in deze eerste uren als Drag Queen tientallen beginnersfouten en verbaasde ik mezelf met mijn onwetendheid. Of beter gezegd: ik wist niet dat er zoveel bij kwam kijken.
Langzaamaan begon Penny Tration, mijn Drag Queen alter ego, vorm te krijgen en heel geleidelijk veranderde ik in een vrouw. Met alleen de kleding aan voelde ik mij eerst erg ongemakkelijk, omdat ik mezelf niet anders kon zien dan als een jongen in vrouwenkleren. Ik vroeg me af waar ik in godsnaam aan begonnen was. De make-up veranderde echter alles. Twee uur eerder was mijn gezicht nog een wit doek dat door de vele lagen make-up geleidelijk verfijnd werd tot een schilderij. Door mijn smokey eyes (donkere oog make-up) begon ik heel zwoel te kijken en wist ik dat ik klaar was om de homohemel te betreden.
Inmiddels zat de backstage vol met Drag Queens: Lolo Benzina, Evalyn Eatdith & Prizilla hadden ons gecompleteerd. De één was nog gespierder dan de ander, sommigen met polsen dikker dan mijn kuiten. Een grappige paradoxale observatie was dat de vrouwenkleding hun mannelijkheid juist accentueerde. Gezamenlijk liepen we naar boven langs de darkrooms, waar inmiddels al enkele nieuwsgierigen voor in de rij stonden. Waar ik backstage totaal op mijn gemak was, werd ik nu overmand door alle ogen die op mij gericht waren. Wij waren het middelpunt van de aandacht en ik was de nieuweling. Frederica Christo zag mij stokstijf aan de zijkant staan en trok me het podium op. Vol verwachting keken de aanwezige mannen naar mijn uiterlijk, maar ook naar mijn ‘vrouwelijke’ bewegingen. Een halfuur stond ik op hakken te dansen op het podium, totdat Jip mij vertelde dat ik mijn knieën wat meer bij elkaar moest houden en niet zo agressief moest klappen. Terwijl ik dacht dat ik uitermate vrouwelijk bewoog, bleek ik als een houterige man in vrouwenkleren te dansen. Gelukkig fungeerde de alcohol als smeerolie en begon ik langzaamaan flatteuzer te dansen.
Een uur later werd de blije technomuziek uitgezet, stelden de bezoekers zich voor het podium op en bleek het tijd voor de performances. Lolo Benzina pakte de microfoon en kondigde “Penny Tration, a shy Dutch girl” aan, Aretha Franklins ‘Respect’ werd aangezet en daar stond ik dan in vrouwenkleren voor een volle gayclub. Dit was het moment suprême. Na mijn playbackact zou ik serieus genomen worden als Drag of niet, althans zo voelde ik het.
Verrassend genoeg bleek het optreden het minst spannende van de avond. De tweeënhalve minuut waren zo voorbij en het publiek leek genoten te hebben. Na deze ervaring besefte ik dat Drag Queens er eigenlijk puur voor entertainment zijn. De meesten van hen doen het dan ook voor het geld en enkelen om hun theatrale expressie te ontketenen. Alhoewel ik van tevoren bang was dat ik als loslopend seksobject beschouwd zou worden, bleek daar geen enkele reden toe te zijn. De vrees om niet van de steile trap af te donderen op mijn hakken was vele malen groter dan de angst om in mijn kont geknepen te worden.
Na gesprekken met mijn collega-Drags kwam ik tot de ontdekking dat travestie vrijwel niets met Drag Queens te maken heeft. Travestieten zijn mensen die graag in het dagelijks leven gekleed gaan in de kleren van een andere sekse. Drags kleden zich voor een avond over de top vrouwelijk, maar zijn in real life mannelijk gekleed. Ikzelf transformeerde vloeiender in een vrouw dan ik van tevoren had verwacht, alleen werd ik wel ongemakkelijk van de constante aandacht die je als Drag Queen krijgt. Doordat ik voortdurend aangekeken en aangesproken werd kreeg ik het gevoel dat alles wat ik deed vrouwelijk en amuserend moest zijn. Aan de andere kant gaf de aandacht ook een gevoel van macht: mannen gingen voor mij aan de kant en ik kreeg als eerste een drankje aan de bar van de gespierdere versie van Chris Zegers.
Al met al heb ik een geslaagde transformatie ondergaan en heb ik een fantastische ervaring gehad. Nadat ik mijn hakken had uitgetrokken en mijn pruik had afgedaan besefte ik echter wel hoeveel vaardigheden je onder de knie moet hebben als Drag Queen. Alleen al het bewegen als een vrouw en het omgaan met de aandacht maakten mij duidelijk dat een beetje make-up en een pruik je inderdaad nog geen Drag Queen maken.
