‘Elke krant heeft zijn eigen cultuur’ – In gesprek met Ronald Ockhuysen, hoofdredacteur van het Parool

Tekst /// Nina Rijnierse

Afbeelding /// Jon S

‘Nieuws is nieuws wanneer de journalist vindt dat het nieuws is’, luidt een adagium dat vaak gebruikt wordt. Antropologen weten dat in alle berichtgeving keuzes worden gemaakt over welk nieuws belangrijk is. Hoe bepaalt een krant wat nieuws is, en hoe rechtvaardigen zij dat? Nina vroeg het aan Ronald Ockhuysen, hoofdredacteur van Het Parool. 

Volgens de Persgroep zijn jullie lezers hoogopgeleide en sociaal bewuste mensen met een bovenmodaal inkomen, maar op jullie voorpagina staat altijd: ‘De krant van Amsterdam’. Voor welke Amsterdammer schrijven jullie eigenlijk?

“Het is niet zo dat we voor één bepaalde Amsterdammer schrijven. Wij maken de krant voor iedereen; voor alle inwoners van Amsterdam en omstreken, maar in de praktijk is het zo dat onze lezers vooral hoogopgeleid zijn.”

 In hoeverre houden jullie bij het maken van de krant rekening met wie jullie lezers zijn?

“Wanneer wij ’s ochtends de krant maken, denken we niet constant aan ‘onze gemiddelde lezer’. Dat moet ook niet zo zijn: onze lezers kiezen voor Het Parool omdat ze verwachten dat wij weten wat belangrijk is. Als we gaan kijken naar wat de lezer belangrijk vindt, is het geen nieuws meer.”

Welke factoren spelen voor jullie dan wel mee bij het maken van een gebeurtenis tot nieuws?

“Er zijn een aantal zaken die wij als belangrijk Amsterdams nieuws zien. We schrijven over kunst, cultuur, sport, evenementen, problemen die zich afspelen in buurten. Daarnaast besteden we veel aandacht aan leefbaarheid, hoe de stad verandert, misdaad en criminaliteit en vrijheid van meningsuiting. Elke krant heeft zijn eigen cultuur; wat ons kenmerkt en onderscheidt van bijvoorbeeld de Volkskrant, is dat we een goed humeur hebben. We richten ons vaak op positief nieuws. Ook schrijven we door de hele krant heen over eten, drinken, kunst en cultuur. Dit komt niet alleen terug in specials en PS van de Week (de weekendbijlage, red.), maar ook in de dagelijkse krant.”

Het Parool brengt dus veel lokaal nieuws, maar bericht ook over landelijke en internationale gebeurtenissen. Waarom kiezen jullie ervoor om ook over gebeurtenissen buiten de stadsmuren te berichten?

“Hierbij kijken we toch wel naar wat onze lezer interessant vindt; zij zijn dus vooral  hoogopgeleid en willen niet alleen lezen over wat er in de buurt gebeurt, maar ook wat zich buiten de stad afspeelt. Het zou gek zijn om alleen over Amsterdam te berichten als er op twee uur vliegen duizend doden vallen.”

Waarop baseren jullie de selectie van buitenlands nieuws?

“Daarbij kijken we vooral naar wat er echt ernstig is in de wereld. Bijvoorbeeld een oorlog zoals in Syrië of zo’n bombardement van de Amerikanen op een ziekenhuis van Artsen zonder Grenzen. Of als het om historische gebeurtenissen gaat, zoals dat Obama en Castro voor het eerst in veertig jaar weer praten, dat is echt iets wat je niet voorbij kan laten gaan.”

Je kunt niet over alles berichten. Waarom heeft juist een bombardement op het AzG- ziekenhuis nieuwswaarde voor jullie?

“Het speelt mee dat het iets met Nederland te maken heeft. Artsen zonder Grenzen is, hoewel het een Franse organisatie is, sterk geworteld in Nederland. En of de Amerikanen het nou expres of per ongeluk hebben gedaan, er moet over geschreven worden.”

Vind je het zelf soms jammer dat je niet over alles kan berichten? Waarover zou jij graag een verhaal zien, dat nog steeds niet is geschreven?

“Ik zou graag een verhaal zien over hoe Poetin omgaat met de Russische media. Je ziet dat hij alle kranten opkoopt en zo eigen kritiek wegwerkt. Het Parool is een verzetskrant en ik vind het eigenlijk belangrijk dat we hier iets over schrijven. Nu ik er zo over nadenk vind ik echt dat we er nog iets mee moeten doen, maar het is nog niet in de krant geweest. Dit soort verhalen komen vaak als achtergrondverhalen in de bijlagen, nooit op de voorpagina.”

Als je veel over lokaal nieuws schrijft, kan het gebeuren dat een journalist verhalen of delen ervan verzint, zoals Perdiep Ramesar bij Trouw deed. Hoe zorg jij ervoor dat zoiets niet gebeurt op de redactie van het Parool?

“Ik moet zeggen dat ik niet kan beloven dat ik dit in de gaten heb. Je hoopt natuurlijk dat zoiets niet gebeurt. Maar misschien zitten er op de redactie van de Volkskrant of van het Parool ook wel één of twee mensen die zoiets doen. Er zijn wel protocollen waaraan iedereen zich moet houden en we letten erop dat mensen wederhoor hebben toegepast. En we hebben een hele grote eindredactie die er bovenop zit. Maar als hier straks een stagiair komt met een geweldig verhaal over zwerver, dan denk ik: ‘tjonge, goed gedaan’. Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik er gewoon niet voor kan zorgen dat het honderd procent waterdicht is.”

 

Dit artikel verscheen eerder op www.tidm.nl