Geoorloofd stelen en gratis bier – Over de bestuurstraditie van constitutieborrels

Als bestuurslid van Kwakiutl, woon ik allemaal constitutieborrels bij. Toen de constitutieborrel mij voor het eerst werd uitgelegd, vond ik al die regeltjes eromheen maar vreemd. Toen mijn huisgenootje vertelde dat haar broer bij zoiets zijn vinger gebroken had, vond ik het nog eng ook. En ach, nu ik er een aantal op heb zitten, is dat eigenlijk niet zo sterk veranderd. Hierbij voor alle bestuursleken onder ons een kijkje in de vreemde traditie van de constitutieborrel. – Sacha Tijmstra 

Over de bestuurstraditie van constitutieborrels

Een constitutieborrel, kortweg CoBo, is een borrel waarbij een nieuw gevormd (geconstitueerd) bestuur zich voorstelt aan andere besturen Als je binnenkomt meldt de voorzitter het bestuur aan bij de pedel. De pedel is degene die alle bezoekende besturen bijhoudt en een rooster maakt voor recipiëren (bij het ontvangende bestuur langsgaan). Hij roept om als het tijd is voor jouw bestuur om te recipiëren, waarbij hij met zijn pedelstaf hard op de vloer stampt. Deze twee dingen, de pedel en de pedelstaf moet je goed onthouden, daar kom ik zo op terug.

Als het tijd is om te recipiëren, dan ga je met je bestuur naar het ontvangende bestuur toe. Knuffelend in een kringetje praat je eigen voorzitter heel veel onzin over de goede samenwerking en stelt deze zijn bestuur voor aan het ontvangende bestuur. Dan volgt een cadeautje, waarbij de regel geldt: hoe stommer hoe beter, en: je kunt overal een goed verhaal omheen praten.  Zo kun je bijvoorbeeld een steen geven, voor een stabiele samenwerking, of een stuk kliklaminaat, omdat je hoopt dat de twee besturen zullen klikken.

Brassen betekent zoveel als stelen

Nu moet je meestal een flinke tijd wachten voordat je kunt recipiëren, en wat doe je dan? Nou, allereerst is er bier, wat veelal gratis is, in ieder geval een tijdje. Bovendien is de ruimte gevuld met allemaal andere besturen, die je kunt leren kennen en zo veel nieuwe vrienden op Facebook kunt maken (joepie). Maar dan is er ook nog: brassen. Brassen betekent zoveel als stelen. Er zijn vier dingen die je officieel kunt brassen: de pedel, de pedelstaf, het gastenboek en bestuursleden van het ontvangende bestuur. Daarnaast kun je ook gewoon proberen om van alles om je heen te brassen, zoals een vlag of cadeautjes.

Dat brassen gaat natuurlijk niet zomaar: het ontvangende bestuur heeft ook bewaking ingesteld. Hier kom ik terug op de gebroken vinger van de broer van mijn huisgenootje: dat brassen gaat vaak gepaard met enig geworstel. Nou moet ik toegeven dat ik geen held ben als het om brassen gaat. Ik zoek dus vaak een pilaar om achter te gaan staan (geen tafel, die beweegt gewoon mee, en is eerder een gevaar voor eigen leven dan een plaats van veiligheid). Vanaf dit veilige punt juich ik de jongens uit mijn bestuur toe, die met toewijding en wildheid in hun ogen het brasobject volgen.

Als je iets gebrast hebt, kun je een tegenprestatie eisen aan het desbetreffende bestuur. Dit moet binnen vierentwintig uur per handgeschreven brief. Je kunt hier compleet je fantasie op los laten. Wat wil je dat het ontvangende bestuur voor je doet? Een brak ontbijtje? Een liedje waarbij ze Kwakiutl de hemel in prijzen voor al je leden op je borrel? Alles kan.

Kwakiutl als geaccepteerde alternatieveling 

Het raadsel is nu: recipiëren is natuurlijk direct gerelateerd aan reciprociteit, maar: besturen kunnen niet bij Kwakiutl recipiëren. Kwakiutl geeft zelf geen constitutieborrel, en dat hebben wij nooit gedaan. Gratis bier geven aan zoveel besturen kost namelijk heel veel geld, geld van de leden dat we dus het liefst aan onze leden uitgeven! Hoewel we vaak te maken krijgen met honend gelach en uitgestelde recipieersessies, toch worden we wel uitgenodigd op constitutieborrels van anderen.

De CoBo, kan ik daarmee concluderen, is een (vaak) leuke traditie, maar is niet de enige factor in het stimuleren van samenwerkingsrelaties tussen besturen. Het lijkt me namelijk sterk dat het sociaal geaccepteerd zou worden als meerdere besturen besluiten om CoBo’s na te laten. Bovendien, als het werkelijk sociaal geaccepteerd zou zijn dat elk bestuur zelf mag kiezen of ze een constitutieborrel geven, zou deze traditie zomaar eens kunnen verdwijnen.