Frustraties van een skinny bitch

Leonie de Waard-

Ik ben gefrustreerd over onze maatschappij. Ik zie twee dingen gebeuren. Enerzijds zijn veel mensen in mijn omgeving bezig met diëten, calorieën tellen en het verliezen van kilo’s (#bikiniseasoniscoming). Suiker wordt vermeden. Anderzijds keert de populaire cultuur zich tegen dit schoonheidsideaal. In muziek wordt bijvoorbeeld verwezen naar ‘skinny bitches’. En ik, als skinny bitch in de calorietellende menigte, probeer ervoor te zorgen dat ik niet nóg meer afval en weer gewoon vijftig kilo weeg. Ik ben dan misschien skinny, maar toch zeker geen bitch. (Hoop ik. Oké, soms dan. Het gaat om het principe.)

Ik weet dat veel mensen jaloers zullen zijn op het feit dat ik, zonder ook maar iets te doen, kilo’s kwijtraak. Reality check: het is vrij vervelend. Op het dieptepunt was ik altijd misselijk, duizelig en moe. Oh, en iedereen blijft maar vragen: ‘Eet je dan wel goed?’ Ja, dat doe ik. ‘Weet je zeker dat je geen anorexia hebt?’ kwam vroeger ook regelmatig voorbij. Nee, niet alle dunne meiden hebben anorexia. Maar dank voor de interesse.

In de media wordt een beeld gecreëerd van hoe je eruit ‘hoort’ te zien. Dit is een veelgehoord argument, maar ik kan geen app openen op mijn telefoon zonder een prachtig (egaal!) gebruind meisje te zien met buikspieren en een thigh gap.
De belichaming van hoe (een groot deel van de) vrouwen eruit wil zien in de zomer. Wellicht kort door de bocht, want ik kan lang niet voor iedereen spreken, maar wanneer ik (ja, ik die vier kilo aan wil komen voor ik weer in bikini rond ga lopen) zulke foto’s zie, zie ik vooral het verschil tussen mij en dat ‘perfecte’ meisje. Ik zie mijn eigen imperfecties wanneer ik zo’n plaatje bekijk.

En dus zit iedereen om mij heen calorieën te tellen. Er bestaan tientallen apps voor. Sommige mensen tellen zelfs de calorieën in maaltijdsalades. Ja, met nadruk op salades. Op mijn werk hingen tussendoortjesvergelijkers in de keuken, zodat je niet eens zonder schuldgevoel een Sultana kon eten. Kortom: de nadruk op gewicht is overal aanwezig.

En zo ook in de tegenbeweging. In muziek wordt verwezen naar dunne vrouwen als skinny bitches.

I’m bringing booty back / Go ahead and tell those skinny bitches that aldus mevrouw Meghan Trainor.

Pardon? Heel leuk hoor, ik heb niks tegen booty. Probleem hier is dat er wordt gespiegeld. Als je duidelijk wilt maken dat het oké is om wat meer te wegen en vol gevormd te zijn, is het een beetje naar om vervolgens dunne vrouwen met een vervelende term als skinny bitch te typeren. Je doet namelijk precies hetzelfde, maar dan andersom. Die redenatie volg ik gewoon niet helemaal.

Mevrouw Nicki Minaj gaat nog een stapje verder (en dan heb ik het over haar songteksten, niet over haar booty, daar laat ik me niet over uit).

Fuck them skinny bitches in de club / … / fuck you if you skinny bitches

Gaat me persoonlijk een beetje ver. Veel fans vielen ook over deze passage uit het nummer Anaconda. Terecht. Soms is het overigens wel lekker om hypocriet te zijn, want natuurlijk blèr ik nog keihard mee als ik Meghan Trainor op de radio hoor.

Ook op de populaire app Instagram keren sommigen zich tegen dunne meiden. Sommige accounts gaan daar vrij ver in. Zoals bijvoorbeeld @youdidnoteatthat. Deze account bestaat uit allemaal foto’s van meisjes die foto’s posten van fastfood. Natuurlijk bestaat het niet dat zij dat gegeten kunnen hebben. Gewoon niet. Tenminste, volgens de beheerder van de account. Het is een belevenis, bekijk het eens.

Wij leven in een samenleving waar geen enkel schoonheidsideaal ooit bereikt gaat worden. Ben je slank, krijg je te horen dat je meer moet eten. Ben je vol gevormd, zegt iemand tegen je dat je een dikke reet hebt, excusez-moi voor het taalgebruik. Het discours is dat niemand goed genoeg is. Hoe kun je tevreden zijn over jezelf wanneer je van alle kanten beoordeeld wordt? Dan kom je op het punt dat je calorieën gaat tellen in maaltijdsalades. Kunnen we niet met z’n allen een nieuw motto afspreken? ‘Weight is just a number?’ Het gaat erom dat we gelukkig zijn in ons eigen lichaam. We moeten het er toch mee doen. Tenzij je rijk wordt en een plastisch chirurg kunt betalen, maar dat zit er voor ons antropoloogjes waarschijnlijk niet in.

@youdidnoteatthat. Ik kan hier alleen maar heel hard om lachen.