Een zwoele zomeravond bij Hesp
Tekst // Paola Leijssen
Het is 20:36. Het is mooi weer en ik zit samen met een vriendin buiten op het terras van Hesp. Zij is aan het skypen. Een belangrijk gesprek. We hebben net twee bier besteld. Hesp Blond om precies te zijn. Achter ons zitten drie mannen. Ik schat ze een jaar of dertig, misschien vijfendertig. Ze zijn lichtelijk aangeschoten. Ik weet niet wat ze precies aan het doen zijn, maar het lijkt erop alsof ze op een liedje proberen te komen doordat ze steeds halve zinnen zingen, maar wel met aandacht en een gefocust gezicht. Een van de drie is behoorlijk zwaarlijvig. Zoals die nu zit zou hij zijn eigen geslacht niet eens kunnen zien. Hij wuift erg onbeleefd zonder oogcontact te maken naar een van de vrouwelijke bediendes. Ze bestellen bier en eten. Het gezegde luidt: klant is koning. Hij voelt zich duidelijk een koning. Dit soort mensen zou ik dus echt niet snel helpen. Ik walg van dit soort types: mensen die denken dat ze alles kunnen maken en denken dat ze alles zijn.
Opeens komen er allemaal halve schreeuwtjes uit zijn mond. Volgens mij hebben ze eindelijk het nummer waar ze een half uur geleden op probeerden te komen.
Ik ben nu zelf ook lichtelijk aangeschoten. Ik kijk een beetje om me heen. Mijn vriendin is nog steeds aan het skypen. Maar dat maakt niks uit, want een beetje om je heen kijken en mensen luisteren kan soms erg fijn zijn. Het is momenteel rammend vol. Geen plekje meer te bemachtigen voor de mensen die nu aan komen zetten. Jammer. Want het heeft soms wel iets zieligs, mensen die zo rond aan het kijken zijn voor een plekje, terwijl het overduidelijk zichtbaar is dat die er niet is.
Vanavond is een belangrijke voetbalwedstrijd. Ik hoor veel mensen om me heen erover praten. De een wat enthousiaster dan de ander. Ik kijk weer voor me uit en ik zie drie meisjes van onze leeftijd langslopen. Twee van hen hebben knalroze slippers aan met een knalroze bolletje bont erop. Alsof ze een deel van mijn overleden konijn erop hebben genaaid. Arme Cordy. Wat was je toch een leuk lief zacht konijn.
Achter mij begint de man weer erg onbeleefd naar de barvrouw te wenken. Hij is aangeschoten. En dat hij te veel drank drinkt in zijn dagelijks leven is ook duidelijk zichtbaar. Dat zie je vaak meteen aan iemands gezicht, en die buik verraadt ook redelijk veel. De man naast hem is anders. Erg aantrekkelijk en hij heeft een vriendelijk uitstraling.
De barman lijkt gestrest. Zal vast om verschillende redenen zijn. Het is ook druk. En het de hele tijd moeten oversteken met een vol dienblad in je hand tussen de fietsers door is ook niet fijn. Ik hoop dat hij niet te veel van die onbeleefde gasten heeft zoals de man achter mij. Mijn vriendin is klaar met skypen en kijkt me met een grote glimlach aan. We proosten ons glas en kijken vredig om ons heen.
