Een verborgen mening

Terwijl we koffie drinken vertelt ze op een enthousiaste manier hoe haar avond is geweest. Het feest van haar werk was een succes en de dansers maakten een grote indruk op haar. ‘Er was een blonde knul, een Antilliaan en een neger.’ Mijn ogen worden groter en de verbazing is van mijn gezicht af te lezen. Terwijl Jet nonchalant verder vertelt, onderbreek ik haar: ‘Zei je nou “neger”?’

Tekst /// Sara Kerklaan

Beeld /// Josia Brüggen

Mijn vrienden hebben veelal dezelfde idealen als ik. Het zijn linkse studenten met oog voor de toekomst, het milieu en de wereld. Daarom heb ik vaak het idee dat de mensheid zo slecht nog niet is. We komen er wel met onze kritische ideeën. Totdat ik buiten mijn kringen treed, zoals bij kennissen op verjaardagen die niet zoals ik antropologie studeren. Dan raak ik menigmaal gechoqueerd van uitspraken over ‘negers’ of vrouwen en word ik mij bewust van de bubbel waarin ik leef. De wereld om me heen is niet representatief voor de rest van het land.

Pas wanneer ik met deze kennissen in discussie raak, merk ik dat ik mijn linkse visie nooit hoef te beargumenteren. Als ik over Zwarte Piet begin, weten mijn vrienden namelijk al welk standpunt ik binnen dat debat heb. Evenals bij het verband tussen de vleesindustrie en de milieuproblematiek, hoef ik nooit te verdedigen dat het woord ‘neger’ verbonden is aan het woord nigger. Ook op sociale media zie je vaak alleen de meningen van vrienden, waardoor we overspoeld worden met dezelfde idealen.

De wereld om me heen is niet representatief voor de rest van het land.

Eigenlijk worden mijn linkse vrienden en ik hier alleen maar lui van. Als we onze visies nooit hoeven te beargumenteren, weten we dan eigenlijk wel waar we het over hebben? Ook lijkt deze bubbel zo perfect nog niet. Antropologiestudenten leren om open te staan voor iedereen en tolerant te zijn jegens minderheden. We komen dan wel op voor moslims, staan open voor verhalen van vluchtelingen en veganisten, maar hoe tolerant zijn we naar mensen die niet met onze idealen stroken? Zo lijken mijn vrienden een duidelijke aversie te hebben tegen ‘racisten’ en seksisten. Zien wij onze idealen als superieur?

Hoeveel weten mijn vrienden en ik eigenlijk over de visies buiten onze bubbel als wij deze meningen al afschrijven voordat we ernaar luisteren? Wanneer ik wel luister, blijkt vaak dat deze andere meningen ook bepaalde – vaak praktische – redenen hebben om er andere visies op na te houden. Nederland raakt immers steeds voller door de toestroom van vluchtelingen. En is het eigenlijk wel erg om iemand een neger te noemen als jij je van geen kwaad bewust bent? Zoals in mijn eigen bubbel lijken deze ‘Anderen’ zich ook binnen een veld van gelijksoortige meningen te bevinden. We kunnen daarom spreken van verschillende soorten bubbels die ons land verdelen en waarbinnen we allemaal met elkaar meepraten, vaak zonder ons-zelf en onze idealen te bekritiseren.